viola

viola (tal.), altovsko gudačko glazbalo, nešto veće od violine, zvuka mekana, lagano nazalna, tamnijega od violinskoga. Razvila se potkraj 18. st. iz viole da braccio; ima 4 žice ugođene c g d¹ a¹; isprva se javlja u orkestarskoj i komornoj glazbi, potom i u solističkim oblicima. – Od srednjovj. viola plosnata ovalna trupa s vratom i 5 žica, razvile se u renesansi (i iščezle u 18. st.) 2 gl. vrste: v. da braccio (iz koje se razvila violina, moderna viola) te v. da gamba (preteča kontrabasa). Altovske viole raširene u baroku: v. tenore i v. d’amore; tenorsko-basovske: v. bastarda, v. da spalla, v. pomposa. Viola alta, izgrađena 1875., nije se održala.