semantika

semantika (grč.). 1. Grana lingvistike koja se bavi proučavanjem značenja (semantičkoga sadržaja) jezičnih znakova, odn. odnosom između značenja i njegova izraza. Lingvističku s. utemeljio je M. Bréal (u posljednjem desetljeću 19. st.). S. danas priznaje da značenja (označena) unutar sustava ovise jedna o drugima; da se pri analizi značenja mora voditi računa o kontekstu, koji neke kombinacije dopušta (piti vodu, vino), a druge isključuje (piti kruh); da postoje sociostilistički parovi (kao obraz-lice, koji mogu dolaziti i kao sinonimi). 2. U logici, opća oznaka za teoriju istinitosti logičkih rečenica i nizova. 3. U matematičkoj logici, dio formalnoga sustava koji (budući da se bavi interpretativnim aspektom) svakomu iskazanomu elementu logičkoga računa pridružuje jedan od znakova koji pripada svijetu označenih (signifikata).